اولویت‌های موسسه پژوهشی کودکان دنیا

۱ – فرهنگ صلح  برای کودکان

این برنامه بر اساس دهه جهانی فرهنگ صلح و نفی خشونت علیه کودکان  سازماندهی شده است . موسسه به طور رسمی از سال ۲۰۰۱ میلادی به معرفی این دهه در ایران  پرداخته است و نشست ها و برنامه های گوناگونی را اجرا کرده است . توسعه فرهنگ صلح  بر اساس بیانیه فرهنگ صلح یکی از  برنامه های مهمی است که باید آن را در جامعه ترویج کرد .

۲ – شهر دوستدار  کودک

 موسسه پژوهشی کودکان دنیا از سال ۱۳۸۳ بر اساس نظام نامه اخلاقی شبکه دوستدار کودک  استانداردهای مراقبت و توجه به کودکان  را مطرح می کند . موسسه امیدوار است که با همکاری نهادهای دولتی و غیر دولتی و بین المللی مناطقی را به عنوان مراکز آزمایشی  نحت پوشش محله و یا شهر دوستدار کودک در بیاورد .  جوامع فوق در یک بسیج محلی متعهد می شوند که اصول و مفاد پیمان حقوق کودک را در طی یکی دوره ۱۰ ساله اجرا کنند و آن را تداوم دهند.

 در حال حاضر شهر اوز  و چالوس  به عنوان کاندیدای شهر دوستدار کودک هستند و محله هایی از تهران ، سنندج  و…  نیز به عنوان محله های دوستدار کودک انتخاب شده اند.

 ۳ – برنامه ایمنی برای مادران باردار

برنامه مادری ایمن Save Motherhood   یکی از برنامه های بین المللی است که  فرصت هایی را فراهم می آورد تا هر مادری بتواند دوران بارداری خود را  در سلامت  کامل بگذارند .  توجه به بهداشت ، تغذیه ، درمان ، نیازهای عاطفی و اجتماعی مادر باردار در اولویت این برنامه است .

 ۴ – کار با نوزدان

نوزادان در بدو تولد نیاز به مراقبت ، توجه و آموزش های متناسب خود دارند .  نوزدان از بدو تولد با آمادگی کامل برای ارتباط با دنیای پیرامون خود  به  دنیا می آیند . فراهم کردن  امکانات شایسته در اولین سال تولد یکی از اصول مهمی است که بسیاری از    سازمان های بین المللی  به آن  توجه می کنند . کمک به کم کردن مرگ و میر کودکان در اولین سال تولد ، واکسیناسیون کامل ، فراهم کردن امکانات رفاهی و بهداشتی از شاخص های  این برنامه است .

  ۵ – ترویج مهدهای کودک در مناطق محروم

کشور ایران متعهد شده است که تا سال ۲۰۱۵ میلادی ۷۰ درصد از کودکان زیر ۶ سال خود را تحت پوشش برنامه های  آموزشی قرار دهد.  در یک نگاه خوشبینانه  فقط ۲۰ درصد کودکان زیر ۶ سال از امکانات آموزشی در مراکز سازمان یافته بهره مند هستند . با این آگاهی که بخش بزرگی از این کودکان از خانواده هایی هستند که امکانات ویژه ای برای مراقبت از کودکان خود دارند. در حالی که کودکان مناطق محروم هنوز از این دوره بی بهره هستند.

 توسعه ی مهدهای روستایی ، مهدهای مناطق محروم ، مهدهای رایگان  ، مهدهای ویژه در حاشیه شهرها از جمله برنامه هایی است که موسسه به  آن ها می پردازد.

 ۶ –  ترویج برنامه های مراقبت از کودکان معلول

کودکان معلول در هر جامعه نیازمند مراقبت های ویژه ای هستند تا بتوانند مانند سایر کودکان  به حداکثر استعدادها و توانایی های خود برسند. توجه به کودکان معلول حرکتی  و ذهنی  از مسایل مهمی است که باید به آن پرداخت . پیشگیری از معلولیت ها ، توانمند کردن والدین در مراقبت از کودکان معلول و تهیه منابع آموزشی مناسب و مراکز توانبخشی از جمله مباحثی است که به آن اشاره می شود .

 ۷ – بهداشت و تغذیه مناسب برای کودکان

 کمک به تغذیه و بهداشت مناسب کودکان از بدو تولد سلامت  جسمی و روانی شهروندان یک جامعه را تضمین می کند .  کودکان نیازمندند که بتوانند از بهترین  امکانات تغذیه ای و بهداشتی برخوردار باشند . توسعه بیمه های رایگان ،  فراهم کردن سیاست های کشوری در تغذیه و بهداشت مناسب و کمک به  کم کردن مرگ  و میر و ناتوانایی های کودکان از اصول این برنامه است .

 ۸ –   استاندارد سازی بیمارستان های کودکان

 بیمارستان های کودکان و بخش هایی  از بیمارسان های عمومی که کودکان راپذیرش      می کنند ، نیاز به استاندارد سازی دارند .  ارتقا کیفی و کمی خدمات به کودکان ،      مراقبت های ویژه از کودکان تنها ، یاری رساندن به والدینی که به عنوان همراه هستند و توجه به کم کردن  رنج کودک و همراهان او در بیمارستان ها از برنامه هایی است که موسسه به ترویج آن  می پردارد.

 ۹ –  کودکان دو زبانه

 کودکان دو زبانه در مناطق  کشور در بدو  ورود به دبستان دچار مشکلات  ویژه ای هستند.  بخش بزرگی از ترک تحصیلی دانش آموزان در این مناطق به دلیل  مشکل فوق است . توجه به زبان مادری ، اعتماد به نفس دادن به فراگیری زبان مادری ، توجه به تنوع با اصل وحدت ملی  در این برنامه دنبال می شود .

 ۱۰ –  تدوین و آماده سازی منابع آموزشی برای کودکان و مربیان

مربیان ، والدین و کودکان جهت ارتقا  توان مندی های آنان نیاز به منابع و تجهیزاتی برای  کارو مطالعه دارند. تولید منابع مناسب ، تاسیس کتابخانه های عمومی برای کودکان و والدین ، تاسیس کتابخانه در مناطق محروم ، تولید کتاب هایی که به راستی منطبق با نیازهای آنان باشد لازم است  که  در دستور کار همه مراکز  آموزشی و فرهنگی   قرار  بگیرد .

۱۱ –  ترویج رویکردهای آموزشی برای  کارآمد کردن نظام آموزشی موجود

در دنیا نظام ها و رویکردهای مختلفی برای آموزش کودکان وجود دارد. بسیاری از این رویکردها  کارآیی و یا ناکارایی خود را در سطح ملی و بین المللی نشان داده اند .  مراکز آموزشی ایران از مهد کودک تا دانشگاه  سال هاست که تحت تاثیر یک الگوی ثابت  با عنوان رفتارگرایی فعالیت می کنند . سیستمی که به نوعی تعیین می کند که مخاطب چه چیزی را باید یاد بگیرد و چه بخواند . در این سیستم به نیازها ، استعدادها و توانمندی های مخاطب توجه نمی شود .

زمان این فرا رسیده است که رویکردهای مختلف  آموزشی و مراکز آموزشی متنوع مبتنی بر این رویکردها در ایران شکل بگیرد و فعالیت خود را آغاز کند .

 ۱۲ –   سند ملی در حمایت از کودکان خردسال

 قانون اساسی کشور سن آموزش کودکان را از ۷ سال به بعد می بیند .  هیچ سازمانی به طور رسی عهده دار توجه به  مسایل کودکان زیر ۷ سال در ایران نیست .  در برنامه های توسعه و همچنین در سند چشم انداز ایران جایگاهی برای کودکان خردسال  دیده نشده است .

 موسسه پژوهشی کوکان دنیا از سال ۱۳۸۲ طرح تدوین سند ملی در حمایت از کودکان خردسال از بدو تولد را در سطح ملی مطرح می کند و امیدورایم که این بتوانیم ضرورت و اهمیت این طرح را  مطرح کنیم .